Summary
İbn Teymiyye ve Mürcie
Mürcie mezhebi tekfir konusunda Harici fanatizmine ve nasları lafzi yoruma tabi tutma konusunda Ehl-i Hadisin katı tutumuna bir reaksiyon olarak ortaya çıkmıştır. Hariciler büyük günah işleyenleri kafir kabul etmiş ve onların öldürülmesinin caiz olduğunu iddia etmişlerdir. Ehl-i Hadise göre ameller imandan bir cüzdür ve amellerin ihmali küfre götürür. Bu anlayışa bir aksülamel olarak Mürciiler ise bir müminin ancak küfrünü deklare etmek suretiyle dinden çıkacağı görüşünü savunmuşlardır. Onlar ayrıca büyük günah işleyenlerle ilgili hükmün ahrete ertelenmesi gerektiğini savunmuşlardır. Ebu Hanife Mürcienin kurucularından birisi olarak kabul edilir. Ehl-i Hadis’e mensup olmasına rağmen, İbn Teymiyye bu iki grup arasında orta yolu bulmaya çalışmıştır. Bu makalede İbn Teymiyye’nin bu konudaki kritik rolü ele alınmaya çalışılacaktır.
Keywords
Hariciler, Mürcie, Ebu Hanife, İbn Teymiye, iman, tekfir.
