Dil ve Anlam İlişkisi Bağlamında Mefhûmun Delâleti
(The Content of Dalalat in Context of Language and Meaning
)
|
Yazar
|
:
Sümeyra BAYRAMOĞLU
|
|
|
Türü |
:
|
|
Baskı Yılı |
:
2018
|
|
Sayı |
:
5
|
|
Sayfa |
:
33-52
|
Özet
İslam hukukunda hükümlerin doğru kabul edilebilmesi için fıkıh usulünde belirlenmiş olan yöntemlere uygun olması gerekir. Fıkıh usulünde, İslam hukukunun ana kaynaklarından olan Kur’an ve Sünnetin (nassların) lafızlarının ifade ettiği anlamlardan hüküm çıkarılması konusunda Hanefî mezhebinin takipçisi alimlerin benimsediği fukahâ yöntemi ile Şafiî mezhebi ve diğer kelamcıların benimsediği mütekellimîn yöntemi birbirinden farklı yollar takip etmiştir. Özellikle Hanefî usûlcüler mütekellimin metodunda yer alan mefhumun (anlaşılanın) delaletini fasit saymaktadır. Bazı kaynaklarda bu durum sadece kavramların tasnifi ve isimlendirilmesinde var olan bir ihtilaf olarak değerlendirilirken bazı kaynaklarda ise iki görüşün birbirinden çok ayrı şeyler ifade ettiği belirtilmektedir.
Anahtar Kelimeler
Mefhûm, Delâlet, Mantûk, Mefhûmu Muvâfakât, Mefhûmu Muhâlefet
Abstract
In order for the validity of the provisions to be accepted, the judgment must comply with the procedures laid down in the Islamic law (fiqh) methodology (usûl). In Islamic Law Methodology, there are differences between the methods of Hanafi scholars (fuqaha) and the methods of Shafii-Mutakallimun scholars, regarding the making judgement the meanings expressed by the words of the Qur'an and Sunnah (texts) of the main sources of Islamic law. Hanafi methodologists think that the "sign of the notion" adopted by Mutakallimun methodologists is wrong. Some sources view it as a dispute that exists only in the classification and naming of concepts, but other sources say that the two expressions are very different.
Keywords
Notion, Indication, Utterance, Expanding Meaning, Contrary Meaning
